Het patroon en eventueel de naam van de angisa spelen een rol in ‘de boodschap’ die ze verkondigden. Het vouwen van deze hoofddoeken is een speciale kunst. Die kennis wordt nog steeds mondeling overgedragen in vele workshops en er zijn initiatieven om deze kennis vast te leggen. Inspiratie voor vouwmanieren kwam en komt uit allerlei hoeken. Zo is er de low-ede, die tijdens rouw gedragen wordt. Het is een sobere, vaak witte hoofddoek, waarbij uiteinden aan de voorkant samenkomen en worden samengebonden. Begin vorige eeuw kwamen er auto’s in het straatbeeld; een inspiratie voor de oto-baka stijl, een angisa met hele brede achterkant. Spannend zijn trobi (trouble, ruzie) stijlen waarmee vrouwen hun ongenoegen lieten blijken: er is een angisa die zoveel betekent als val dood, waarbij de punten stevig naar boven staan. Tegenwoordig worden die boze angisa’s meer uit respect voor het verleden gedragen, dan uit boosheid. De vriendelijkere Paw-tere is gebaseerd op een pauwenstaart, en heeft een slappe punt naar onderen.
