Het ambacht van hennakunst werd van oudsher overgedragen van moeder op dochter. Vandaag de dag gebeurt deze overdracht veelal binnen de vrouwengemeenschappen op een informele manier. Een officiële opleiding bestaat in Marokko niet.
Marokkaanse hennakunst: TOEN en NU, DAAR en HIER
Een hennaversiering, een bruinrode tekening op de handen, heb je vast wel eens gezien. En dat het weer verdwijnt van de huid daar ben je ook vast van op de hoogte. Maar wist je dat er een wereld aan rituelen, tradities en symbolen achter schuil gaat? En dat er diverse technieken zijn om die tekeningen op de huid aan te brengen?
Auteur: Fatima Oulad Thami
Het ambacht van hennakunst
Henna (Lawsonia inermis in het Latijn) is een plant die gecultiveerd wordt in het zuiden van Marokko.
De bladeren van de hennaplant worden gedroogd en vermalen tot een poeder. Hiervan maakt een neqacha een hennapasta om er vervolgens de prachtigste patronen mee aan te brengen op de huid. Neqacha is het woord voor hennakunstenaar in het Darija (Marokkaans-Arabisch).
Fessi henna
In de Marokkaanse cultuur zijn er diverse manieren om henna aan te brengen. In Fez bijvoorbeeld werden patronen vroeger aangebracht met een stokje, maar in de jaren 70-80 deed de glazen hennaspuit zijn intrede, een innovatieve techniek die sindsdien de populairste methode in Marokko is geworden.
Fessi henna veroverde niet alleen grote delen van Marokko maar ook de harten van jonge vrouwen binnen de diaspora in Europa die met deze hennastijl uiting geven aan hun identiteit.
Henna als levend erfgoed
Van Henna wordt gezegd dat het Baraka bevat. Baraka laat zich het beste uitleggen als spirituele zegeningen.
Een Marokkaans hennaritueel is holistisch van aard. Het raakt onder andere aan spiritualiteit, vrouwelijkheid, schoonheid, mentaal welzijn en gemeenschapszin.