Collectie onder de loep

Misschien ken je ze wel: de Japanse Boeddha’s van Wereldmuseum Leiden. Veel bezoekers komen er speciaal voor; even een moment van rust, zittend tegenover deze indrukwekkende beelden in de beroemde Boeddhazaal. Over deze Boeddha’s is veel bekend. De zittende Amida Boeddha, Boeddha van het Westen, de ondergaande zon en het hiernamaals, werd in 1883 gekocht op De Grote Koninklijke Bazaar in Den Haag. Later dat jaar kocht het museum de andere beelden op de Koloniale Handelstentoonstelling in Amsterdam: Yakushi Nyorai, geneesheer-Boeddha, Shaka, historische Boeddha, en twee Dainichi Nyorai (Zonne-Boeddha’s).  

Het zal je niet verbazen dat onze collectie nog honderden andere Boeddha’s telt. Heel lang geleden of juist recent aangekocht, afkomstig uit verschillende gebieden, levensgroot, minuscuul klein, gemaakt van hele diverse materialen. Onderzoek naar de oorsprong hiervan wordt niet alleen door onze eigen medewerkers gedaan. Onlangs heeft een groep Japanse onderzoekers ruim 400 bronzen Boeddhabeelden uit onze collectie en die van het Rijksmuseum bestudeerd. Het betrof hier specifiek onderzoek naar de chemische samenstelling van oude Javaanse bronzen voorwerpen uit de periode 700-1500.  

Maar hoe kwamen die bronzen voorwerpen op Java? Java is arm aan metalen: koper en tin,  de hoofdbestanddelen van brons, zijn er schaars. Er is niet zo heel veel bekend over bronzen uit de Klassieke Javaanse periode. De Boeddha- en andere godenbeeldjes lijken stilistisch heel veel op even oude beeldjes uit India. Ze komen dan ook uit India. Via de zeehandel reisden ze mee naar Indonesië.