Op deze geglazuurde tegel uit Esfahan, een stad in Perzië, nu Iran, zie je een liefdestafereel. Een elegant geklede man en vrouw zitten op witte paarden, in een landschap vol bloeiende struiken en vogels. De vrouw biedt de man een bloem aan, zonder hem aan te kijken.
Deze tegel is rond 1883 gemaakt, tijdens de Qajar-dynastie in het Perzische Keizerrijk dat tussen 1781-1925 regeerde. In de beeldtaal van de Qajar kunst werd de liefde op bedekte manier afgebeeld. Het aanbieden van bijvoorbeeld bekers met drank of bloemen symboliseerde het uitwisselen van romantische gevoelens.