Ongemakkelijke gesprekken
16 februari 2020

Zeg, hoe koop jij jouw reis en andere klimaatzondes af?

Vliegschaamte, neokoloniaal instagrammen en reizen als collectieve dwangneurose

Zo lekker die verre reis geboekt? Deze keer yoga in Bali buiten de grote toeristenstroom? Heerlijk vooruitzicht. Je verdient het. Helemaal zen. Bovendien was je er nog helemaal niet geweest!

Veel goede voornemens zijn dit nieuwe jaar alweer verbroken. Want wat zou je ook al weer persoonlijk bijdragen aan het terugdringen van de stikstof uitstoot? Mmm… Compenseren met wat bomen dan maar? Geen vlees doordeweeks? Minder met de auto? Of ligt het toch allemaal bij de grote industrieën die ons zand in de ogen strooien met dit soort onbenullige dilemma’s? Worden we te moralistisch op de vierkante millimeter? Wat moeten we doen? Klimaat! Vakantie! Stress!

Reizen als collectieve dwangneurose

Aan reizen ontlenen we deels onze identiteit. Diep in de kern wordt reizen volgens sommigen echter gedreven door een gevoel van diepe teleurstelling: een ‘’is dit alles gevoel’’. Gaat het om vluchten voor jezelf (zoals de filosoof Seneca al beweerde) of juist om nieuwsgierigheid en openheid voor anderen? Kunnen we door reizen juist leren van mensen over de wereld en bijvoorbeeld weer dichter bij de natuur staan. Kortom: is er vooral sprake van verdringing van de dagelijkse realiteit of een groeiproces? 

Toerisme komt als (massa) industrie na de Tweede Wereldoorlog op om ‘het authentieke’ en elkaar te ontmoeten. Inmiddels is het als een olievlek over de wereld verspreid. Niemand heet graag toerist. Toeristen zijn anderen. Toch? Jijzelf bent toch veel meer een reiziger of gast. Maar in de praktijk kom je wel heel veel mensen tegen die er precies zo in staan. 
 

Neokoloniale instagrammer?

Wow! Heb je nog iets ‘’ontdekt’’ wat anderen niet hebben gezien? Nice voor je ego en Instagram natuurlijk. Foto’s met je IPhone maken van de ‘locals’? Of toch maar als vrijwilliger gaan omdat je je daar beter bij voelt? Wat leer je eigenlijk echt op reis? Zijn ‘locals’ authentieker (niet verpest, dichter bij de natuur) of is dit juist een typisch neokoloniale en westerse opvatting? Het instorten van de toeristenindustrie zou voor de bevolking op Bali een nachtmerrie zijn, omdat er dan geen brood op de plank meer zou zijn.

Ongemakkelijke vragen over de donkere kanten en voordelen van reizen naar paradijselijke oorden in tijden van klimaatcrisis en dekolonisatie. Dit gesprek sluit aan bij de tentoonstelling BALI - behind the scenes waar wordt ingezoomd op de achterkant van het paradijs (vanaf 14 februari).

Programma zondag 16 februari

Dit ongemakkelijke gesprek is geen debat. Het is een actief en vooral eerlijk gesprek waarin iedereen een gelijke stem heeft. Dit is je kans om maatschappelijke twistpunten en sociaal ongemak met anderen te bespreken. In samenwerking met Building Conversation.

Tijd: 14.00-16.00u, na afloop een drankje in de Tropen Café Restaurant
Locatie: Studio, Tropenmuseum
Ticket: €2,5; (geen reguliere entree verplicht)
beperkte beschikbaarheid!
KOMEN = MEEDOEN

Beperkt aantal plaatsen, (gratis) ticket is noodzakelijk. Schaf het ticket aan via: tickets.tropenmuseum.nl/events

Neem vooral iemand mee die niet op jou lijkt en je wel eens zou willen spreken over deze vraag.

De serie Ongemakkelijke Gesprekken

Het liefst gaan we ongemakkelijke situaties uit de weg. Maar waarom eigenlijk? Door erover te praten kom je veel meer over elkaar te weten. Daarom organiseert het Tropenmuseum de serie ‘Ongemakkelijke gesprekken’. Gespreksleiding door Building Conversation en performance door Sheralynn Adriaansz.