“Het erf in 'De wereld achter de dingen' is een magische plek voor mij, waar mijn innerlijke kind heeft mogen spelen. Het erf is de plek waar ik me heb voorgesteld met een koprol, op stelten heb gelopen, heb geskeelerd, samen de Lambada heb gedanst, een moderne dans heb gedaan, we op elkaars rug zijn gesprongen, waar de apotheose is met de kinderen en waar we rappen met elkaar voor bezoekers op een hiphop instrumental van Missy Elliot en een jaren 00's leanback beweging. De plek waar de kinderen in de korjaal boot varen naar Busi Kondre en waar ik vraag aan hen hoeveel kaaimannen ze spotten, terwijl ik de kaaiman naast me bedoel. Waar de vertelling vanuit de apotheose met de kinderen een kleine toneelopvoering wordt met acteurs en eentje een holle boomstam speelt.”
Chelsy: "In het hart van Amsterdam... zit een tuintje verstopt."
Tijdens de Sabi Suriname Familie- en Juniortour kun je terecht komen in een ‘proberi’ onder begeleiding van het Sabi Suriname mati (mattie) team. Maar wie zijn deze mati en wat maakt Sabi Suriname speciaal voor hen? Maak kennis met Chelsy en haar mooiste herinneringen.
Wat betekent deze plek (op de foto) in de tentoonstelling voor jou?
Wat is je leukste herinnering aan Sabi Suriname?
“Een compilatie aan fragmenten waarop we met elkaar hebben gelachen, gedanst, gezongen, gehuild. Studio Dansi in rennen met vleugels, presenteren met een pruik en snor, maizena meel op mijn kleding en in mijn haar. Ze zeggen "een dag niet gelachen is een dag niet geleefd", door Sabi Suriname heb ik er nog 100 jaar bijgekregen.”
Wat betekent Sabi Suriname voor jou persoonlijk?
"Ergens in een groot kasteel dat het Wereldmuseum heet, zit er een huisje verstopt. Een huisje met een mooie keuken, versierd met mijn lievelingskleuren; lila, blauw, paars en bruine gloeitinten. Met een tuin waar het altijd donker is en een balkon met verschillende kamers. Een dansstudio en een feestelijke zolderkamer. In het hart van het museum, zit dat huisje, gedragen door twee warme moederhanden; Mama Sranan. Waar verschillende mensen samen zijn gekomen, met dezelfde muzieksmaak, met dezelfde humor, dezelfde eetlust, waar ik me thuis voel. Waar ik gedragen wordt en anderen mag dragen. Met hetzelfde hart van goud. Daar zijn wij nooit alleen, ook de tafels, stoelen, muren en deuren lachen met ons mee."